Onvoldoende liefde

Toen ik vanochtend naar mijn werk reed om half acht vroor het nog steeds 8,5 graden. Brrr dat is erg koud. Het was ook nog eens mistig. Maar toen de zon doorbrak werd het mooi, heel mooi. Het meer lag er geheel vlak bij en alles wat een beetje omhoog stak vanuit de aarde had een dikke laag rijp over zich. Maar de zon is best wel krachtig nog. In onze tuin hebben we een conifeer staan. De schaduw van die boom is door de vorst geheel wit. Maar als de zon heeft geschenen is het gras om de boom heen groen behalve de schaduw, die is wit. Dat geeft een leuk gezicht. Maar met het aanhoudende koude weer kom ik bij de titel van vandaag van deze blog. Tot en met nu sliepen Simone en ik onder het zomerdekbed. Weliswaar met een soortachtig plaid, maar toch. En onze liefde gaf voldoende warmte om niet te veel af te koelen gedurende de koude nachten. Maar helaas, het werkt niet meer. Onze liefde kan ons niet meer geheel warm houden. Dus zijn we vandaag overgestapt op het heerlijke dikke winterdekbed. Oh, ik zie er nu al naar uit om daar onder te kruipen.
Jolein is vandaag thuis gebleven omdat ze veel pijn in haar keel had. De andere meiden zijn wel naar school geweest en hadden het weer naar hun zin.
De temperatuur nu is plus 0,5 graden. Maar ze verwachten vanacht en morgen dat er sneeuw valt. 5 tot 10 cm.... Bleh dat wordt dan weer sneeuw schuiven en dat wil ik nu nog niet. We zullen zien en jullie horen het wel morgen!